تولد مانگ

به وقت دستپاچگی؛  بهنگام ناهنگامی زمان ، خفت امروز شوق فردا ، با دست خالی  ریشه اى   یافته ام در عمق دلهره ، مانگ .

بامداد:شک 

نیم روز:شک 

و عصر زعفرانی: شک 

شامگاه:

    دلِ ماهْ شکسته ام؛ 

                                             سر بر شانه ى خواب مى گذارم.

صبح 

قدم ها را بر دوش مى کشم

و در از پاشنه ى دنیا مى کنم.