به چشمانم نگاه کن 

            تصویرش را قاب کن  

آن را جایی بیاویز که آفتاب و مهتاب به آن نتابد 

      که در امان بماند از باد و بارش 

      مبادا به زلزله ای قابش بشکند 

      مبادا به رعدی رنگش بپرد 

      وسواسم را سرزنش نکن... 

      مگر نمی بینی عکست را در چشمانم...؟

ماه میخواهم

دگرگونست هوا اینجا  

یه گرگی میش میجوید 

یه خاکی آب میخواهد 

یه ماه ی دیده میجوید 

یه خانه سقف میخواهد 

دگرگونست هوا اینجا 

گهی باران گهی خورشید 

من اینجا ماه میخواهم  

من اینجا اشک میریزم 

دگرگونست هوا اینجا!

سرپناه تو

زیباست در این هنگام ؛غروبش 

سرد٬امّا گرمِ زندگی؛شاد 

پر امید و با هدف آید به باران...  

شب شده آرام  

هیاهوی صدای باد و بارش؛رنج  

می آید دوباره ناامید زندگی؛امّا... 

خانه را آرام گرفته سخت٬سقفِ رنجورش 

تو آرامی٬بخواب...!

بیا با هم بگرییم

چنین غمگین و هایاهای 

کدامین سوگ میگریاندت ای ابر شبگیران اسفندی؟ 

اگر دوریم اگر نزدیک بیا باهم بگرییم ای چو من تاریک 

                                                         اخوان ثالث

لبخند

لبخند٬انتظار شیرینیست  

لبخند کشیده ام... 

به آینه بنگر٬ 

زیبا نیست؟

و مانگ دوساله شد

با تمام دل تنگی هایی که گاه و بی گاه بر سرش ریختیم ٬

با تمام تصمیم هایی که برایش گرفتیم ٬

گاهی درصدد نابودی این خانه برآمدیم و گاهی درصدد بنای بهتر آن ٬

مثل بزرگانی اعقایدمان را بدون توجه به روال زندگیش به او تحمیل کردیم٬ 

و حالا مثل کودکی فقط اعقاید و احساسات ما را بازتاب می کند(کودکان دروغ نمی گویند و از غرور پنهانکاری نمی کنند)اعقاید و احساساتی گاه نومیدانه و گاه اوج گیرانه ٬

سیر تکامل را تا انسان شدن ٬ تا به انسان رساندن... 

 در ادامه راه... 

تولدت مبارک ماه من!