قنارى گفت:_ کُره ى ما / کُره ى قفس ها با میله هاى زرین و چینه دانِ چینى .

ماهىِ سُرخِ سفره ى هفت سین اش به محیطى تعبیر کرد / که هر بهار  / متبلور مى شود. 

کرکس گفت:_سیاره ى من  / سیاره ى بى هم تایى که در آن  / مرگ  / مائده مى آفریند.

کوسه گفت:_زمین / سفره ى برکت خیزِ اقیانوس ها. 

انسان سخنى نگفت  / تنها او بود که جامه به تن داشت  / و آستین اش از اشک تَر بود.