باغ برهنه

زاغ سیاه و خسته،به مقراض بال هایش،

پیراهن حریر شفق را برید و رفت

من در حضور باغ برهنه

در لحظه ی عبور شبانگاه

پلک جوانه ها را

آهسته می گشایم و می گویم

          آیا،

          اینان

     رویای زندگی را

   در آفتاب و باران

بر آستان فردا-احساس می کنند؟

در دو دست باغ برهنه چکاوکی،

بر شاخه می سراید:

این چند برگ پیر،

وقتی گسست از شاخ،

آن دم جوانه های جوان

               باز میشود

"بیداری بهار آغاز می شود" 

                                    محمد رضا کدکنی